خوزستان؛ ده‌ها هزار هکتار از اراضی کشاورزی زیر آب رفت

حسین مرمضی، رییس انجمن صنفی کشاورزی و منابع طبیعی دشت آزادگان، در گفت‌وگو با ایلنا، ضمن فاجعه‌بار خواندن وضعیت روستاییان و کشاورزان این شهرها، گفت: ده‌ها هزار هکتار از اراضی کشاورزی مردم به زیر آب رفته، نابود شده و دام‌ها نیز در حال تلف شدن هستند.

وی ادامه داد: فقط دستور تخلیه می‌آید و مرتبا می‌گویند از شهرها بیرون بروید تا دچار سیلاب نشوید. اما این مساله به این راحتی که مسئولان فکر می‌کنند، نیست. در هر کدام از این شهرها ده‌ها هزار نفر زندگی می‌کنند. روستاهای این مناطق و شهرها بسیار پرجمعیت هستند و گاه در هر خانه روستایی بین ۲۰ الی ۳۰ نفر زندگی می‌کنند. این آدم‌ها به کجا بروند؟ در این شرایط گرانی و نداری چه بکنند؟ چه کسی قرار است به آنها جا و پناه بدهد؟ مردم سردرگم شده‌اند. اگر که تمکین به دستور مقامات جهت تخلیه نمی‌کنند بدین خاطر است که جایی برای رفتن ندارند.

مرمضی در انتقاد از عدم لایروبی کانال‌های آبراهه‌های پیرامون اراضی کشاورزی روستاها و شهرهای پیرامون این شهرها اظهار داشت: از حدود ۷ ماه پیش مرتبا به مقامات ادارات مربوطه مثل آب و برق خوزستان پیرامون خطر وقوع سیل هشدار داده بودیم و تاکید کرده بودیم که کانال‌ها باید لایروبی شوند چراکه آب به سختی به هورالعظیم می‌رسد و به زور راه خودش را بازمی‌کند و نتیجتا وارد شهرها و روستاهای اطراف شده و هدر می‌روند. اما گوش شنوایی برای هشدارهایمان وجود نداشت.

رییس انجمن صنفی کشاورزی و منابع طبیعی دشت آزادگان تصریح کرد: دیگر چیزی از اراضی کشاورزی باقی نمانده است. ما به چشم خودمان شاهد فاجعه هستیم. انگار بازگشته‌ایم به دوران جنگ. والله که ما یک‌چنین سردرگمی و فجایعی را در دوران جنگ ندیدیم که امروز می‌بینیم. حجم تخریب‌هایی که طی سیلاب‌های سال گذشته و سال جدید به ساکنان این شهرها تحمیل شده، بی‌سابقه است.

مرمضی اظهار داشت: بالای ۸۰ الی ۹۰ درصد اراضی کشاورزی ما در حال نابودی هستند و امدادرسانی هم بسیار ضعیف است. کل استان بحران‌زده شده، و بالگردهای امدادرسانی باید سریعا به اینجا اعزام شوند.

رییس انجمن صنفی کشاورزی و منابع طبیعی دشت آزادگان در پایان، گفت: ما اکنون همه باید به فکر نجات مردم باشیم. من از کشاورزان می‌خواهم که با نیروهای امدادی همکاری کرده، اجازه بدهند آب از زمین‌هایشان رد شده و راه خود را باز کند. در این حالت می‌توان بحران را تا حدی کنترل کرده و از بروز فجایع انسانی جلوگیری کرد. خسارت اراضی کشاورزی می‌تواند جبران شود اما فاجعه انسانی غیرقابل بازگشت است.